Blog Wadi Rum

Wadi Rum

De Wadi Rum is Mars, althans dat vinden de Jordaniërs en de filmcrew van de Hollywood blockbuster ‘The Martian’. Elke vallei en view wordt aan de film gerelateerd. Of het op Mars lijkt kan ik niet zeggen, maar mooi is het wel. Onze chauffeur heeft Matt Damon nog in z’n auto gehad, sterker nog, ik zit op de stoel waar Matt op heeft gezeten!

Er valt een hoop te vertellen over de geschiedenis van de Wadi Rum, de huidige populariteit bij de filmmakers is er een van. Lawrence of Arabia en zijn heroïsche veldtocht samen met de Arabieren tegen de Ottomaanse overheersers is een van de andere verhalen. Verder terug in de geschiedenis komt Mozes om de hoek kijken. Nu wordt de Wadi bewoond door bedoeïenen die er in de koelere maanden hun geiten, schapen en kamelen laten grazen. De Wadi is niet één vallei maar een gebied van gigantische zandstenen rotsmassieven (erg mooi) doorsneden door zanderige valleien. Niet alles is rozengeur en maneschijn, er zijn inmiddels zeker 40 zogenaamde bedoeïenen toeristen kampen plus 30 in de planning. Er zijn er met 40 tweepersoons ‘tenten’, dus reken maar uit.

Wij zijn hier voor een 4-daagse back to the future hike met die bedoeïenen en hun kamelen. Tussen de rotseilanden in zetten we onze tenten op en leven het leven zoals de bedoeïenen dat zelf doen. Het klinkt basic en dat is het ook, precies waarom ik hier ben. Na een kort bezoek aan het visitors centre, serieus druk daar, rijden we nog een klein stukje verder naar de plek waar de crew ons op staat te wachten met de kamelen. We hebben er 5 plus een 1 maand jonge witte babykameel! Met de kamelen komen 2 kamelen-menners. De kamelen hebben zadels en ja, we mogen er op rijden ook.

Het is heerlijk om door het zand te lopen, het is niet te warm. Wel waait het behoorlijk, later in de avond en de komende dagen krijgen we daar nog meer mee te maken. Al snel lopen we vlak onder de immense uit zandsteen bestaande bergwanden. Als lopers zijn we ver in de minderheid vergeleken met de jeep-toeristen, de Wadi Rum is een populaire dagtour vanuit Aqaba.

Ons groepje van 7 personen bestaat uit een Amerikaanse woonachtig in Mexico city, een Canadese woonachtig in Nieuw-Zeeland, een Amerikaanse, een Australiër, een Oostenrijker en een Duitser. Gemiddelde leeftijd van de eerste 4 midden dertig. Op de Oostenrijker na zijn het allemaal ‘journalist/fotografen’ en influencers.

Niemand wil op een kameel lijkt het. Ik wel. Hoog boven het zand schommel ik relaxed op de rug van het beest. Sterke rugspieren helpen hierbij. Het tempo ligt laag, heerlijk laag. De lunchbreak is in de schaduw van een overhangende rotswand. Er wordt hout gesprokkeld en een vuur gemaakt voor een uitgebreide maaltijd met kip, groentes en bulgur. De bedoeïenen maken een eigen vuurtje voor de - mierzoete - thee.

Het wil maar niet echt warm worden vandaag. Er is meer en meer bewolking en ook de wind neemt toe. De weersverwachting komt helaas uit, we gaan 4 koude en bewolkte dagen tegemoet. Na de pauze lopen en rijden we verder tussen de vaak loodrechte rotswanden. Het zand is niet echt superzacht, je zakt er wel in weg maar niet te diep om echt moe te worden. Na een smallere doorgang zijn we op onze kampeerplek voor deze nacht. Op de grond ligt een loodzware geitenharen bedoeïen tent uitgerold, wij gaan deze zelf opzetten. Nadat we de haringen diep in het zand hebben geramd wordt het doek omhoog geduwd met de houten tentstokken. Er is nog een ander heel lang doek waarmee twee zijkanten en de achterzijde ‘winddicht’ gemaakt worden. Hoe bevestig je zoiets? Gewoon door het doek aan het dakdoek vast te naaien, zo heerlijk basic maar effectief. De gekozen kant voor de opening blijkt later nu echt niet de juiste kant te zijn, de harde wind waait ‘s nachts rechtstreeks in de tent, echt goed is daar niet geslapen.
Zelf lig ik in de buitenlucht onder een overhangende rots, ook niet helemaal windvrij maar wel snurkvrij.

Op dag 2 staat een bezoek aan de zomertent van Abu Youssef op het programma. De 47-jarige man heeft 13 kinderen bij 2 vrouwen, eentje woont in het huis in het dorp, eentje woont in de zomertent in de wadi. Hij heeft schapen, geiten en kamelen plus meerdere Toyota 4x4's lijkt het. De lunch is vandaag een wat mij betreft over de top BBQ maar wel lekker. Na de lunch wordt besloten om terug te lopen naar de kampplek van afgelopen nacht, de wind is nu stormachtig en daar staan we min of meer beschut. We lopen terug via een andere route waar ik een mooie steile kloof zie die beklimbaar lijkt, Marc en Alexis klimmen mee omhoog, leuk!

Een van de letterlijk en figuurlijke hoogtepunten is de tocht naar de Burjah bridge, een natuurlijke rotsbrug hoog boven op een berg. De zandsteen heeft enorm veel wrijving, durf je rechtop te lopen dan kun je ver komen zonder je handen te gebruiken. 'The bridge is stable', zegt Samer de gids. Evengoed wordt erop springen afgeraden, lijkt me verstandig.

Na een wat mindere overnachting in een van die toeristen bedoeïenen kampen - overigens wel een lekkere warme douche voor de eersten van ons groepje - rijden we op de laatste ochtend van ons verblijf naar de grens met Saudi-Arabië. Daar vind je de hoogste berg van Jordanië, de 1875 meter hoge Um Al Dami.

De Wadi Rum is prachtig, de bedoeïen met hun kamelen zijn top, de kampeerplekken zijn mooi, ga je mee op reis?

Nunatak heeft op dit moment één 9-daagse reis in Jordanië, van Dana naar Petra, info > bit.ly/Jordanië-hike
De Wadi Rum kamelen trekking staat binnenkort op de site!

Bekijk hier de foto's.